Rozdział 32 - Sen czy jawa?

Rozdział dedykowany Korneli z okazji urodzin, wszystkiego najlepszego ♥

Justin

Wyobraźcie sobie startego buraka, rozdeptanego pomidora i czerwoną farbę plakatową. Wszystko wrzucone do jednego kotła i perfekcyjnie wymieszane. Mniej więcej taki kolor przybrały moje policzki, a może też nos, podbródek i zmarszczone czoło. Tylko pomiędzy tymi zmarszczkami pobladłem. I zbielało mi również białko w oczach. I nie wyglądałem już tak przystojnie. Chloe nie zainteresowałaby się mną, gdybym przypominał posypanego cukrem pudrem, pomidorowego buraka.

-Kurwa - mruknął Jason, najstarszy.

-Mać - dokończył za niego Drew.

Powiedziałbym, że poczerwieniałem jeszcze bardziej, ale to fizycznie niemożliwe, bo nie ma czerwieni bardziej czerwonej niż dojrzewający w słońcu pomidor i nie ma bordowego w odcieniu bardziej bordowym niż leżący w spiżarni burak.

Pytanie tylko - szukać wymówki, czy dzielnie, po męsku, przyznać się do miłości, która uznawana jest za siłę rządzącą światem?

Chloe przejęła inicjatywę, zanim ja powróciłem do koloru żółtawej papryki.

-W końcu mam okazję was poznać! - pisnęła ucieszona. 

Jej dłoń wędrowała od dłoni Drew, po dłoń Jasona, który uścisnął ją chyba bez wyczucia, bo Chloe syknęła.

-Ależ silny, męski uścisk - skomentowała, rozmasowując drobne kości palców. - Twoja dziewczyna musi kochać twoje dłonie.

A że parę kropli alkoholu wciąż w niej siedziało, mówiła za trzech i flirtowała z kim popadnie, nawet z moim bratem. Nie czułem zazdrości, skądże, ani odrobinę. Tylko przed momentem zrobiłem jej dobrze, a teraz rozprawia o dłoniach mojego brata, jakby pisała szczegółową książkę biograficzną lub pamiętnik ze wspomnieniem.

-Nie chcę uważać się za eksperta - zaczął Drew - ale kiedy dziewczyna ma tak dobry humor, ktoś musiał zrobić jej przed chwilą dobrze.

-I zrobił! - potwierdziła radośnie.

Żałuję, że podłoga w moim mieszkaniu wykonana jest z tak solidnych desek. Pragnąłem tupnąć nogą i zapaść się pod posadzkę, bo choć do niedawno uznawałem to za niemożliwe, moje policzki odkrywały kolor czerwieńszy niż pomidor.

Chloe zarzuciła na barki Drew ramię, jakby był jej najlepszym przyjacielem i właśnie przyszła pora na podzielenie się najnowszą plotką z serii szkolnych wrogów, męskich i damskich.

-Mogę ci wszystko opowiedzieć, co do sekundy. - On tylko spojrzał na mnie przez ramię, uśmiechnął się bezczelnie i położył dłoń na wgłębieniu w jej talii, by razem dotarli na kanapę.

Myliłem się. Chloe mieściła w sobie więcej niż parę kropel alkoholu. Być może powinienem ukraść ją, kiedy jeszcze mogę, przerzucić przez ramię i zamknąć na cztery spusty w piwnicy. Później wrócić do mieszkania i wcisnąć braciom kit, że Chloe to przypadkowa blondynka nadużywająca alkohol, która przez przypadek trafiła do mojego mieszkania, przez przypadek weszła do łazienki i przez przypadek trzymała (nie tylko trzymała) w ustach mojego kutasa (pozwolę sobie poprzez wulgarne określenie wyrazić poziom paniki).

-A ty na co czekasz, Justin? - Jason chwycił mnie za ucho, ale szarpnąłem głową i nie pozwoliłem ośmieszyć się jak przed laty.

Chyba naderwałem sobie ucho. Boli jak cholera.

Wiedziałem więc, że mój romans (co z jednej strony można nazwać romansem, a z drugiej nie można) wyszedł na jaw. Wolałem przyznać się do niego sam, bo gdy z ust Chloe popłynęłaby wielostronicowa opowieść, z księdza zmieniłbym się w aktora porno, ogiera i niewyżytego, spragnionego doznań erotomana.

Usiedliśmy w czwórkę na kanapie. Drew i Jason na beżowej po prawej stronie stolika, a ja przyciągnąłem Chloe na lewą, bo nie uśmiechała mi się perspektywa mojej dziewczyny pomiędzy braćmi, którzy w równym stopniu chcieliby nazwać ją swoją. Wtuliła się w mój bark tak, jak wieczorami tuli się do poduszki, a ja uwielbiam wtedy patrzeć, bo podczas snu nie muszę się obawiać, że zrobi, powie, czy choćby spojrzy w zawstydzający mnie sposób. I choć nie lubię słowa fajny, wydaje mi się prostackie i zastępujące cały ocean lepiej oddających sytuację przymiotników, jej niewinność właśnie taka była. Fajna.

-Więc jak, braciszku? - zagaił Jason, który razem z Drew już ściskali pięści i już dziękowali Bogu, w którego swoją drogą nigdy przesadnie nie wierzyli, za okazję do drwin. A może do podziwu. - Opowiesz nam wszystko jak na spowiedzi, czy mamy ciągnąć cię za język, aż dojdziesz do scen z sypialni?

Jeśli liczą na to, że opiszę im choćby kształt prawej piersi Chloe (druga miała ten sam, rzecz jasna z symetralnym odbiciem na mostku), to grubo się mylą.

Ale lepsza była moja własna, subtelna historia, niż ich natrętne i wielokrotnie natarczywe (i uporczywe) pytania. Usiadłem wygodniej, przebiegłem kciukiem w dół kości policzkowej Chloe i zrozumiałem, że miłość to nie powód do wstydu. A miłość do Chloe jedynie napawała dumą.

-Poznaliśmy się kilka tygodni temu. Odprawiałem niedzielną mszę w pobliskim kościele, to był mój pierwszy dzień tutaj, w roli księdza. Po mszy kilku parafian weszło razem ze mną do zakrystii, przywitało, zaprosiłem ich na plebanię i będąc święcie przekonanym, że zostałem sam, chciałem się przebrać. I wtedy pojawiła się Chloe. - Spojrzałem na nią łagodnie. - Uwodziła mnie jak profesjonalistka, walczyła z moją obojętnością jak lwica w obronie młodych, aż w końcu - westchnąłem, by dodać do wypowiedzi dramatyczną pauzę i zaraz kontynuować, przekraczając moment kulminacyjny.

-Aż w końcu uwiodłam - dokończyła Chloe, a gdy ona zabierała głos, ja mogłem jedynie walczyć z pomidorem na policzkach. - Co tu dużo mówić. Potem schadzka w lesie, bzyku bzyku po włamaniu się do domku letniskowego i prawiczek zaginął w niewyjaśnionych okolicznościach.

Dziękuję, Chloe. Wcale mnie nie zawstydzasz. Wcale.

Drew pisnął jak wyprany w pralce kot, którego po długich męczarniach wypuszczono z bębna, za to Jason ugryzł kostki w pięści i odcisnął ślad ostrych kłów. Jak się szybko okazało, nie bez powodu. Wyciągnął z kieszeni nisko opuszczonych spodni (swoją drogą nigdy nie podobał mi się jego styl, a wyczytałem ostatnio, że krok na wysokości kolan nosili więźniowie z nieposkromioną ochotą na seks) banknot dwudziestodolarowy i z grymasem wcisnął w dłoń brata. Jeśli założyli się o moją cnotę, wydziedziczę ich przy pierwszej nadarzającej się okazji, a na święta dostaną najtańsze skarpetki. Z dziurami.

-Wiedziałem, że jak już Justin wyrwie się od mamusi, znajdzie sobie dziewczynę i udowodni, że nikt mu po kryjomu siusiaka nie uciął.

-Nie uciął - potwierdziła Chloe. 

Gdybym tak znalazł kawałek taśmy klejącej z mocnym klejem, przyłożyłbym równo do miejsca nad górną wargą Chloe i podbródka. Inaczej ust jej nie zamknę, a poziom zawstydzenia osiągnął już punkt docelowy.

-Ale, cholera, nie mogę uwierzyć, że mój brat, ksiądz i największy świętoszek na świecie znalazł sobie dziewczynę, w dodatku tak gorącą - syknął Jason. Nie podobał mi się sposób, w jaki na nią patrzył. Jakby była największym smakołykiem wypieczonym przez najlepszego cukiernika. I w gruncie rzeczy była. Ale smakołykiem dla mnie. 

-Może i był świętoszkiem, ale z pewnością pozbył się tego tytułu. - Chloe usiadła prosto, zapominając o mojej obecności. A gdy chciałem ją przytulić, bo wolałem, gdy nieustannie muskała mój obojczyk, stwierdziła, że naruszam jej prywatność i wprowadzam zamęt w udaną konwersację. Nachyliła się nad stolikiem i szepnęła: - Jak pozbędziemy się Justina, opowiem wam ze szczegółami o najlepszym w swoim życiu prysznicu sprzed paru minut.

Jason również się nachylił, zerknął na mnie, a później przysłonił usta, by teatralnie pokazać, że nie zwraca się do mnie.

-Jego imię przewijało się przez twoje usta niejednokrotnie.

-Nie mogłam się powstrzymać. Jego palce powinny dostać Nobla w dziedzinie przyjemności i Oscara za najlepsze efekty erotyczne. 

Zerwałem się z kanapy. Spłoszył mnie wykład Chloe i błysk w oczach obu braci. Nabrałem ochoty na szklankę wody i to dobrze schłodzonej. Bez niej spaliłbym się i ze wstydu, i z powodu nieustannie rosnącej temperatury ciała. Jakby ktoś wsadził mnie do piekarnika, by zrobić ze mnie dobrze wypieczone babeczki. Ruszyłem do kuchni, a tam zsunąłem się po ścianie na podłogę i skryłem się za rzędem szafek przykrytych aneksem kuchennym. Szklanka wody zmieniła się w całą butelkę prosto z lodówki i na wszelki wypadek upuściłem na język tabletkę do ssania, bo od tak zmrożonej wody w przeciągu przyszłych trzech godzin rozboli mnie gardło.

-Misiu, żyjesz jeszcze? - Chloe pospieszyła za mną i upadła na kolana dwa kafle przed szafką. - Nie zostawia się gości samych w pokoju. To nie wypada gospodarzowi. 

Co więc mogłem zrobić, gdy kobiecie nie sposób odmówić, zwłaszcza własnej kobiecie i zwłaszcza takiej, która patrzy na ciebie z przestrogą w oczach. Albo wstaniesz i pójdziesz krok w krok za nią, albo możesz przygotować się na miesięcznego focha pełnego przewrotu oczyma, teatralnych prychnięć i odtrąceń. Nie żebym miał w tym jakieś większe doświadczenie. Tak mówią w telewizji.

Wróciłem z Chloe do salonu, przysiadłem wygodnie na kanapie i przez resztę popołudnia modliłem się, by nie spłonąć. Historia naszego romansu dzielona między osoby trzecie i niepożądane była jak kubeł zimnej wody wylany na rozgrzane ciało pod puchową kołdrą - bardzo nieprzyjemny. Tak nieprzyjemny, jak nieprzyjemny jest bieg w upale lub stanie na mrozie bez ruchu. Tak nieprzyjemny, jak obecność Chloe i ręka zbyt krótka, by móc ją dotknąć.

-Justin jest twoim pierwszym facetem? - padło któreś z kolei pytanie Drew. 

Znaleźli wspólny język, aż trzy wspólne języki które blokowały usta i przez to mówili, mówili i buzie im się nie zamykały. Na zmianę, to Chloe, to chłopaki, to znów Chloe i moje westchnienie będące wyrazem głębokiej irytacji. We własnym mieszkaniu nie miałem prawa głosu i czułem, jakby knuli przeciwko mnie intrygę.

-Nie pierwszym. - Machnęła ręką. - Ale jeśli nie znajdzie sobie młodej dupy na boku, będzie ostatnim. 

-Miałbym wytrzymać z tobą całe życie? - wtrąciłem cicho.

I dostałem nauczkę, żeby powstrzymywać podobne wtrącenia. Jej prawy sierpowy kończący się na mojej piersi wyprowadzony był w sposób godny podziwu.

-Bo wiecie, to nie jest tak, że jestem jego nielegalną kochanką, którą chowa w szafie. My się naprawdę kochamy. Owszem, seks jest ważny i momentami odnoszę wrażenie, że dla Justina stał się ważniejszy niż dla mnie - zniżyła ton do szeptu - ale ostatecznie tworzymy naprawdę szczęśliwą parę. Taką wiecie, w szczęściu, w kłótniach, w zdrowiu, w chorobie, choć do tej pory tylko raz przytrafił mi się nieszkodliwy katar. Ale ja tego świętoszka naprawdę kocham.

Popieściła mój policzek i przez chwilę poczułem się dobrze. Wystarczył odgłos oddechu jednego z braci i już mi było źle. To nie tak, że mam do nich uraz i żywię sporą niechęć. Chloe od początku była moją małą, słodką tajemnicą. I na wieki powinna nią zostać. Nie chciałem dzielić się nią ze światem. Wtedy przestaje być tajemnicą. Nie twierdzę, że razem z utratą części tajemnicy straciła na wartości. Po prostu teraz nie była wyłącznie moja. Ta tajemnica, którą pragnąłem się nacieszyć.

-Wyglądacie razem tak uroczo - zaćwierkał Jason. Cień ironii musiał zostać, mimo wszystko. Powinien mieć tak na drugie, bo nawet podczas rozmowy z brytyjską królową parsknąłby przynajmniej dwa razy i wtrącił złośliwą uwagę.

-Wzruszyłbym się, gdybym umiał - zawtórował Drew. A ja miałem niezwykłą ochotę przypomnieć mu, jak przed czterema laty rozpłakał się, oglądając Titanica, bo rzuciła go dziewczyna i każda romantyczna scena doprowadzała go do łez zazdrości. Płakał z zazdrości, rozumiecie. A ze mnie ma ubaw.

Nie ze mną te numery.

-Kocham cię - wymamrotała Chloe i wiedziałem, że wraca jej trzeźwość.

-Ja ciebie też - odparłem bez wstydu. 

Zwinnie oparłem Chloe na kanapie i zaatakowałem jej usta, które od początku wizyty braci zamykały się raptem na kilka sekund, by zaraz znów popłynął potok słów. Polizałem jej wargę, przygryzłem i byłem wdzięczny wszystkim siłom fizycznym odpowiedzialnym za dostarczenie niecichego jęku Chloe do uszu Jasona i Drew. Chwyciła mój kark i oddała pocałunek z pełną pasją, a jej usta doskonale wiedziały, jak sprawić mi przyjemność. I bynajmniej nie mam tu na myśli wyłącznie pocałunku. Bo jej usta mają wiele ukrytych atutów. I wad również. Za często nie kontrolują lawiny zdań. 

Całowałem ją jeszcze chwilę. Nauczyła mnie tego i przed braćmi wypadłem z pełnym profesjonalizmem na barkach. Spojrzałem jej głęboko w oczy. Taka piękna. I może nadal była tajemnicą, bo choć klepała jęzorem na prawo i lewo, mówiła to, co chcieli usłyszeć, a w oczach zachowała to, co należało do nas.

Cała scena przedstawiona była na wyraźne życzenie braci. Kpili ze mnie, dopóki nie poczuli zazdrości, że to ja mam Chloe dla siebie, a im pozostaje wyobrażenie, jak dobrze jest być obok niej.

Tę rundę wygrałem. 

Przeprosiłem ich i zniknąłem pomiędzy futryną w drzwiach sypialni. Opadłem na łóżko plecami i chwilę oddychałem głośno, potem przeczesałem włosy splątane na końcach (swoją drogą zawsze zastanawiało mnie, jak plączą się włosy; przecież nikt nie wiąże na nich skrupulatnie supełków; może to intryga producentów szczotek i grzebieni). Spojrzałem w sufit i żałowałem, że nie leżę na tej łące, na której wybuchła moja miłość do Chloe. Niebo tam było tak piękne, a blasku gwiazd nie mąciły latarnie. Teraz wyobrażenie blasku zaćmiły lampy z salonu i śmiechy, jeden wysoki, dwa nisko zachrypnięte. Rozwiewali moją tajemnicę, jak wiatr rozwiewa włosy Chloe, gdy idziemy nocą po parku i trzymamy się za ręce. Odkrywali coś, co chciałem trzymać pod kluczem. Aż gdy przymknięte powieki zaczęły ciążyć, a w głowie szumiało jak przed snem, poczułem dwie małe rączki na kolanach spuszczonych na podłogę.

-Nie śpimy, czuwamy - szepnęła ponętnie.

-Czemu mamy czuwać?

-Bo w salonie siedzi dwóch przystojnych facetów, którzy mają wiele wspólnego z tym, który stał się moim Bogiem.

-Grzeszysz, Chloe. Bóg jest jeden.

-Grzeszę każdego dnia. A czy Bóg jest jeden, tego nie wiem. Jak dalej będziesz tak znikał, do grona Bogów dołączą jeszcze Jason i Drew. 

Wdrapała się na moje uda i nachyliła się, a pasma włosów odgrodziły nas od całego świata. Pocałunek był namiętny, pełen rozgrzanego do czerwoności ciepła i nade wszystko taki beztroski. Ja całowałem ją, ona całowała mnie i było to wynikiem naturalnych odruchów, a nie myśli, że ona oczekuje w tej chwili właśnie tego, lub że ja skosztowałbym jej ust. Całowaliśmy się, bo wydało nam się to najlepszym w danej chwili zajęciem. I najsmaczniejszym, bo i ona i ja smakowałem makaronem, który oboje uwielbialiśmy nawet bardziej niż świeżą bułkę z nutellą.

-Chciałabym kochać się z tobą z myślą, że twoi bracia siedzą zaraz za otwartymi drzwiami i mogą przyłapać nas dosłownie w każdej chwili. Co byś wtedy zrobił?

-Zakryłbym twoje piękne piersi. Tylko ja mogę je oglądać.

-A jeśli zdążyliby zobaczyć choćby ich skrawek?

-Nie usiedliby na tyłkach przez tydzień.

Zachichotała beztrosko. Tak samo beztrosko, jak całowała.

-Skąd w tobie tyle agresji? Czy nie byłeś najbardziej potulnym stworzeniem?

-Owszem - przytaknąłem. - Jak słusznie spostrzegłaś, byłem. Czasy się zmieniają i ludzie się zmieniają. 

-Podoba mi się ta twoja zła twarzyczka. Podnieca mnie.

I kolejny pocałunek był już wynikiem emocji. Ja nie chciałem, ona nie chciała. Po prostu musieliśmy. Jakby niewidzialna dłoń podpaliła ozdabianą zapalniczką moją dolną wargę, w w ustach Chloe mieścił się ocean pełen wody. I ona czuła to samo. A gdy mnie pocałowała, naprawdę zacząłem płonąć. Z pożądania. To ten rodzaj ognia, który najciężej jest ugasić. Co ja gadam, którego nie da się ugasić.

-Muszę już iść - szepnęła po chwili. - Robi się późno, a wolę być w domu zanim rodzice zaczną się martwić.

Wiedziałem, że kiedyś to nastąpi, a jednak czasem nachodziły mnie myśli, by rzeczywiście zamknąć ją w szafie.

-Odprowadzić cię? Nie powinnaś chodzić sama po zmroku.

-Dopiero się ściemnia, jeszcze nawet latarni nie zapalili. Dam radę sama. A poza tym, sam wiesz, nie powinniśmy razem wychodzić. To zbyt niebezpieczne. Twoi bracia są w porządku, nie próbują nam zaszkodzić. Oni jedyni. 

Skinąłem głową. Rozumiałem bardziej niż doskonale. Odprowadziłem Chloe do przedpokoju, gdzie starannie zawiązała miętowe trampki. Odziałem ją w skórzaną kurtkę i gdy wpychała zaciśnięte piąstki w rękawy, pogładziłem ramiona. Kosmyki blond włosów łaskotały prawą dziurkę w nosie, a jeden z nich nawet wsunął się do niej. Nie pytajcie, jak. To jedno z praw fizyki, którego nie zrozumiem nawet z pomocą Boga.

-Jeśli się dowiem, że wylałaś jeszcze choć jedną łezkę, wparuję w nocy do twojej sypialni, żeby głaskać cię po główce jak małego bąbla.

-Nie wparujesz. - Przewróciła oczyma. - Jest już za chłodno, żebym mogła zostawiać na noc otwarte okno. - Stanęła na palcach i ucałowała mój policzek. Żeby poczuć ją jeszcze choć przez chwilę, uchwyciłem na ułamek sekundy jej podbródek. - Śpij słodko.

Będę spał, chciałem dodać, ale ona zbiegała już po schodach na klatce schodowej. I gdy zatrzasnęły się za nią drzwi na parterze, zdałem sobie sprawę, że teraz moja kolej latania z miotłą i zamiatania schodów, przez które przetoczyło się prawdziwe tornado najróżniejszych śmieci. A potem z mopem, bo gdy nie lśniły, koty sąsiadek wyśpiewywały prawdziwe serenady. I tak cud, że jeszcze żadna stara kociara nie zauważyła czmychającej ode mnie Chloe. Miasto zawrzałoby słusznymi plotkami.

-Stary, to najgorętsza laska, jaką widziałem w życiu - Jason zaatakował mnie od progu, a żeby jemu dogodzić w kwestii płci przeciwnej, trzeba było prawdziwych starań.

-I jaka śliczna - dodał Drew, który od początku rozmarzony był jej urodą. - Nie mów, że takie panny poznaje się w kościele, bo zacznę chodzić regularnie na każdą mszę.

-Kiedyś modny był podryw na dziecko, teraz modny jest podryw na księdza. Ale nie ma co, Justin. Ustawiłeś się bezbłędnie. Ja wiedziałem, że ciebie jednak dziewczyny interesują.

-Nie interesują - wtrąciłem. - Chloe jest wyjątkiem.

-Naprawdę ją kochasz, czy wrodziłeś się w nas i chcesz poużywać życia, zanim zaczniesz siwieć? I tak długo się trzymałeś. Skończyć z karierą prawiczka w wieku dwudziestu czterech lat, to prawie jak popełnić samobójstwo po wygranej w totka. 

-Kocham ją najmocniej na świecie - sprostowałem. Niech nie myślą, że jestem tak pusty. Wspólne z braćmi miałem jedynie oczy i może kształt nosa. Już nawet usta nas różniły.

-Opowiedz nam jakieś pikantne szczegóły, chłopie, błagam. - Parsknąłem oschle i to była moja odpowiedź. - Jedna opowieść i masz spokój przez następną dobę.

Dla świętego (nie obrażając Boga) spokoju byłem gotów poświęcić wiele i może ta jedna historia zamknęłaby im jadaczki. Ale na usta cisnęły się same wulgaryzmy. 

-Zanim przyszliście, doznałem absolutnie fantastycznego uczucia, kiedy jej pełne, słodkie usteczka ssały mi fiuta.

Jedna opowieść, nie ważne jak krótka, i mogłem zatrzasnąć za sobą drzwi od sypialni, rzucając na odchodne, że czystą pościel mają w szafie, a w łazience z zimnego kranu leci wrzątek, a z gorącego górski, lodowaty potok. Moja egzystencja nie była im potrzebna do picia piwa (jeśli oczywiście kupili je sobie po drodze, bo w mojej lodówce takich rarytasów nie ma) i rozmawiania o licznych koleżankach. Bynajmniej nie takich koleżankach, jaką Chloe była dla mnie.

Przed snem sprawdziłem kartkówki klasy z pierwszego rocznika i moje rozkojarzenie, któremu umykały wszystkie błędy, postawiło piątkę na każdej pracy. Zrzuciłem ubrania, zmieniłem bokserki i zakopałem się z kołdrze. Pachniała jeszcze Chloe i zachowała jej ciepło (rzecz jasna nie mogła zachować, ale to właśnie dowód na wpływ miłości w normalne, poukładane życie). Wspomnienie wspólnego prysznica nie dało o sobie zapomnieć. To bez wątpienia najbardziej erotyczny moment w całym moim życiu i bynajmniej nie mówię jedynie o pięknie Chloe, gdy klęczała, gdy jej usta ślizgały się po moim przyrodzeniu, gdy uśmiechała się, jakby smakowało najsłodszą czekoladą i gdy spoglądała na mnie z troską, by mieć pewność, że dostarcza mi przyjemność pozbawiającą zmysłów. Tego obrazka nie wymażę z pamięci na długo. Bawiła się mną, połykała i zaraz cofała, by zabawę zacząć od nowa. Ale nie poznałem także samego siebie, gdy jak pan i władca chwyciłem jej ciało kazałem jej błagać. A jej głos, gdy prosiła mnie o przyjemność, brzmiał lepiej, niż sekretarka lekarza po dwugodzinnym oczekiwaniu w poczekalni, oznajmiając, że nadeszła właśnie twoja kolej na wizytę.

Zasnąłem szybko, ale sen ten nie był spokojny. Jakbym znalazł się w wielowymiarowym filmie, przeskakiwał ze sceny do sceny i w każdej był postacią pierwszoplanową, jakby bez mojego udziału film nie mógł powstać. I podczas tego snu doceniłem pracę aktorów, którzy biegają po planie filmowym, jakby mieli w tyłku robaki. Ich zarobki są jednak adekwatne do włożonego w pracę czasu. I pogodziłem się ze swoją marną pensją, skoro jedyne co robię, to siedzę za biurkiem po trzy godziny dziennie.

W pierwszej scenie byłem z Chloe i była to scena wyrwana z najbardziej erotycznego filmu, jaki został stworzony przez człowieka (pomińmy fakt, że nie oglądałem żadnego). Byliśmy w tym samym domku, w którym wszystko się zaczęło. Ale tym razem z większym doświadczeniem, mniejszą szczyptą zabawy wrzuconą do seksu i ze zdecydowanie większym zapasem czasowym, bo kiedy leżałem na pościeli, a Chloe na mnie i bynajmniej nie tylko leżała, za oknem przetoczył się słoneczny dzień, później noc i kolejne długie godziny poranne. I wiedziałem, że to sen, bo w rzeczywistości musiałbym opróżnić pęcherz przynajmniej cztery razy.

Druga scena była odrobinę (co ja gadam, wielką przepaść) bardziej dramatyczna. Otóż Chloe podrzuciła w powietrze zdjęcie i opadło na moje stopy. Zdjęcie USG. Miałem zostać tatą i nie był to powód do szczęścia, bo zamiast obejmować zapłakaną Chloe z uśmiechem, wrzało we mnie, jakbym przelatywał nad eksplodującym wulkanem, a jeden okruch lawy trafił prosto w moją pierś. I chyba posypało się parę gorzkich słów, bo Chloe uciekła, a na moim policzku odcisnęły się boleśnie jedynie jej smukłe palce. Nauczyłem się, że jeśli kiedykolwiek Chloe wpadnie, muszę udawać przed nią najszczęśliwszego z najszczęśliwszych. 

A może to nie było moje dziecko?

W kolejnej scenie nie było już Chloe, za to powielał się parszywy uśmiech Christiana Greya. Jego warga krwawiła i moja pięść również i gdy otarłem ją w koszulkę, przekonałem się, że oboje upaprani jesteśmy jego krwią. A skoro przyłożyłem mu raz, spróbowałem ponownie. Nosa nie miał już tak prostego, a ja w tych ciosach odnalazłem niewiarygodną frajdę. Nawet bolące kostki bolały przyjemnie. To powtórzyłem uderzenie. Miło było patrzeć, gdy śmieć kulił się i jęczał. I tym razem jęczał za moją zasługą, nie Chloe.

Ostatnia scena to jedynie blask samochodowych reflektorów. Później światła zgasły. Jak ja.

Obudziłem się w środku nocy zlany potem. Kark miałem mokry i czoło również, a poduszka zdawała się wyjątkowo niewygodna. Jakby ktoś wepchnął w nią dodatkowe kulki waty, by upijały mnie w policzek i szyję. I niespodziewanie postanawiam, by zadzwonić do Chloe, bo nasze nocne rozmowy osiągają ten sam poziom przyjemności co skradzione pocałunki, trzymanie się za rękę w parku i słoik pełen nutelli.

~*~

Tych, którzy jeszcze nie zajrzeli, zapraszam na trzecią część opowiadań black tears i getting closer. Również tych, którzy nie czytali poprzednich części:)

http://third-time-lucky-jbff.blogspot.com/

Polecam!

http://najlepszeff.blogspot.com/